Barabak: McCarthy’nin başkan seçilmesinin bedeli yüksek

Kevin McCarthy yıllarca olabilecek en kötü şekilde Meclis sözcüsü olmak istedi ve 15 aşağılayıcı oylama turu ve günlerce süren dükkânı dağıtma müzakerelerinin ardından liderlik görevini kazanarak tam da bunu başardı.

McCarthy, bir zamanlar bir ünvanını almak için cesurca ilerlemeyi hayal etmiş olabilir. güçlü Cumhuriyetçi çoğunluk.

Bunun yerine, GOP zar zor kontrol altındayken ve oda kaos içindeyken, McCarthy Cumartesi günü erken saatlerde elleri ve dizleri üzerinde sürünerek konuşmacılığa girdi.

Düşmanlarına o kadar çok şey teslim etti ki -geçmesi gereken yasalar üzerinde etkili veto yetkisi, komite atamaları üzerinde daha fazla söz sahibi olma, tek bir muhalifin kendisinin devrilmesi için bir oylamayı tetiklemesine izin verme- McCarthy sallantılı görev süresini, devam ettiği sürece, dengeli bir şekilde geçirecek. bir ustura kenarı. Bir nick ve o gitti.

Çok daha rahatsız edici, McCarthy’nin korkakça tavizleri, ülkeyi önümüzdeki iki yıl boyunca aşırı sağcı bağnazların rehinine bırakıyor; bir uçurum draması.

McCarthy’nin derinden aşağılanması, gücü Bakersfield Cumhuriyetçisinin büyük stratejist ve GOP Meclisi baş kampanyacısı olarak yıllarca süren sıkı çalışmasıyla mümkün olan milletvekilleri tarafından acımasızca ve küçümseme olarak görülebilir. Ancak, uzun süreli oylamanın damla damla işkencesi o kadar korkunç bir şekilde kendi kendine uygulandı, o kadar göze çarpıyordu ve o kadar fazlasıyla hak edilmişti ki, en ufak bir sempati bile toplamak imkansız.

McCarthy’nin beceriksizliği iyi bir şekilde kronikleştirildi ve daha fazla açıklamanın uzun uzadıya devam etmesine gerek yok. Bir örnek göze çarpıyor: 6 Ocak isyanını kışkırttığı için o zamanki Başkan Trump’a ifade ettiği öfke, hızla sadece kabule değil, tam bir teslimiyete dönüştü, çünkü McCarthy, çok kısa bir süre için af dilemek için Mar-a-Lago’ya koştu. Oval Ofis zorbasından hesap sormaya cüret etti.

Sert malzemeden yapılmış şekerlemeler var.

Ancak McCarthy’ye uzun süredir rehberlik eden tek bir şey var: gücü elde etmek (gerekli olan her ne şekilde olursa olsun) ve neredeyse kavrayışını çok aşan liderlik pozisyonuna yükselmek.

Politika hiçbir zaman McCarthy’nin gücü olmadı. Onun parmak izini taşıyan dönüm noktası niteliğinde bir yasa yok, aklının kaynağından fışkıran hiçbir yasa yok. Kampanyalar ve seçimler onun tek beceri seti ve kişisel ilişkiler onun büyük uzmanlığı oldu: dokuz dönemlik kongre üyesini Cumhuriyetçiler için yeterince sevimli yapan, ancak özellikle saygı duydukları biri değil.

Bunda yanlış bir şey olmasa da -arkadaşlar edinmeden ve seçimleri kazanmadan siyasette çok şey başaramazsınız- bundan daha fazlası hiç olmadı. McCarthy, güvenilmez bir adam olduğunu, omurgasının esnek olduğunu, değerlerinin esnek olduğunu ve inançlarının değiş tokuşa açık olduğunu kanıtladı.

Daha sıkı sabit konumlara sahip rüzgar gülleri vardır.

Ilımlı Cumhuriyetçi Vali Arnold Schwarzenegger görevdeyken Sacramento’da bir milletvekili olarak McCarthy, GOP aşırılık yanlılarını uzak tutmak için savaştı. Bir Kongre üyesi ve Cumhuriyetçi adayların önemli bir üyesi olarak, aşırı sağ “çay partisi” hareketinden başlayıp Trump’ı kucaklamayan QA altında devam ederek GOP çevresini benimsedi.

McCarthy, ateş püskürten bir tür hükümet karşıtı, düzen karşıtı radikallerin GOP çadırına getirilmesine yardım etti ve ardından ona karşı döndüklerinde pazarlığın kendisine düşen kısmını neredeyse kaybediyordu.

McCarthy’nin konuşmacılığa giden yolda at ticareti yapmak için teklif etmiş olabileceği mülayim sözler – süslü unvanlar, ikramiyeler, bağış toplama görünümü – Washington’u yerle bir etmekten başka bir şey istemeyen Cumhuriyetçiler için pek bir şey ifade etmiyordu.

Sonunda, McCarthy’nin ödemeye zorlandığı ve ne yazık ki istekli olduğu ortaya çıkan bedel, kendini kısırlaştırma isteğiydi.

GOP’ta% 100’den daha az saf sayılanlara atılan bir lakap var: Yalnızca ismen Cumhuriyetçi. Kendi tasarımı olan bir deli gömleğini hevesle giyen McCarthy, kendisine yalnızca ismen konuşmacı olma şüpheli ayrıcalığını kazandı.

Dümensiz ruhu ve ham yumruklu yanlış hesaplamaları, en son selefi Nancy Pelosi ile dikkate değer bir tezat oluşturuyor.

San Francisco Demokratı parti grubunu hiçbir zaman popüler parodinin aptal gözlü liberali olarak yönetmediyse de, partisindeki pek çok kişinin ardından Obamacare’in geçmesi de dahil olmak üzere bir dizi zafer elde etmesine yardımcı olan derin bir dizi sol eğilimli inanç ona rehberlik etti. pes etmişti. En önemlisi, bir dizi sağlam yol gösterici ilke, koridorun kendi tarafındaki asi kadroyu sıralamaya da yardımcı oldu.

McCarthy’nin beceriksizce güç arayışında kanıtlamayı başardığı tek şey, itilip kakılmaya ve zorbalığa boyun eğmeye yönelik dipsiz bir kapasiteydi. Neredeyse yedek oyla kazandı.

Temelde, McCarthy uzun süredir aradığı ödülü almak için mücadele etmek zorunda kaldı çünkü çok açık bir şekilde hırslı ve çok bariz bir şekilde işlemseldi – bu, hırsla beslenen ve karşılıklı sırt kaşımanın yüksek bir sanat biçimine yükseltildiği bir kurumda bir şeyler söylüyor.

Politico’ya, başkanlık oylaması öncesinde orijinal ve en ateşli Cumhuriyetçilerden biri olan Virginia Temsilcisi Bob Good, “Kevin McCarthy muhafazakar değil,” dedi. “Politik olarak uygun olan her şeyle yüzüyor.”

McCarthy dürüstlüğünü uzun zaman önce bozdurdu.

Ne yazık ki, ülke artık bunun bedelini ödemek zorunda kalacak.