ABD-Meksika sınırındaki sığınmacılar Başlık 42’nin sonunu bekliyor

CIUDAD JUAREZ —

Mari Marin Bastidas, ABD sınırında ilk kez sığınma talebinde bulunmaya çalıştığında, COVID-19’un yayılmasını yavaşlatmak için uygulanan bir politikanın, davasının duruşma bile yapılmayacağı anlamına geldiğini söyleyen yetkililer tarafından geri çevrildi.

Üzgün ​​bir halde, batı Meksika’daki Michoacán eyaletindeki evine döndü.

İki yıl sonra tekrar denemek için sınıra geri döner. Başlık 42 olarak bilinen politikanın kaldırılacağına dair söylentiler yayılıyor.

29 yaşındaki Bastidas, “Açılan fırsat nedeniyle gelmeye karar verdim” dedi. “Artık geri gitmiyorum.”

Sınırın her iki tarafında endişe ve kafa karışıklığı artarken, politikanın kaderi artık ABD Yüksek Mahkemesi’ne bağlı. Ciudad Juarez’de son haftalarda sayısız sığınmacı birikiyor. El Paso’daki Rio Grande’nin karşısında, belediye başkanı büyük bir akın beklentisiyle olağanüstü hal ilan etti.

Bastidas, 8 yaşındaki kızı ve iki erkek kardeşiyle birlikte nehrin dar bir bölümünde bekleyen çok sayıda göçmen arasındaydı.

Bazıları, ya Başlık 42’nin hala yürürlükte olduğunun farkında olmadan ya da yine de şanslarını denemeye istekli olarak, kendilerini sınır görevlilerine sunmak için karşıya geçti.

Bastidas ve ailesi beklemeye karar verdi ve yakındaki bir göçmen sığınağına gitti. Şimdilik onları taşımak için 500 dolarları vardı.

Aylık kabaca 400 dolarlık haraç ücretini ödememekle ailesini tehdit ettiğini söylediği yerel bir çete korkusuna dayanarak sığınma talebinde bulunmayı planlıyorlar. Başka bir erkek kardeş de birkaç yıl önce benzer bir plan yürüten çete üyeleri tarafından öldürülmüştü.

Başlık 42’den önce Amerika Birleşik Devletleri tüm iltica taleplerini değerlendirdi; bu genellikle göçmenlerin davaları hakkında bir mahkeme karar verene kadar Amerika Birleşik Devletleri’ne salıverilmeleri anlamına geliyordu – büyük bir birikmiş iş yükü nedeniyle yıllar sürebilen bir süreç. Sığınma taleplerinin küçük bir azınlığı nihayetinde kabul edilir. Yoksulluktan kaçmak, hak talebi için geçerli bir dayanak değildir.

Trump yönetiminin pandeminin ilk günlerinde yeniden gündeme getirdiği onlarca yıllık bir halk sağlığı önlemi olan Başlık 42 kapsamında, sığınmacılar hızla sınır dışı edilebilir.

Biden yönetimi, Orta Amerikalıları kabul etmeyi kabul eden Meksika’nın ve daha sonra ABD’nin geri çevirdiği Venezuelalıların yardımıyla uygulamaya devam ederken mahkemede bu politikaya karşı çıktı.

Ancak geçen ay bir federal yargıç, Başlık 42’nin keyfi olarak kullanıldığına ve artık bir pandemik sağlık önlemi olarak haklı olmadığına karar verdi. 21 Aralık’a kadar kaldırılmasını emretti.

Cumhuriyetçi liderliğindeki yaklaşık 19 eyalet, politikanın sona erdirilmesinin yeni göçmen akınına yol açacağını savunarak Yüksek Mahkeme’ye başvurdu ve Pazartesi günü – son teslim tarihinden iki gün önce – Baş Yargıç John G. Roberts Jr. kararının devam edeceğine karar verdi. mahkeme davayı karara bağlayana kadar yer.

Politika düşerse, Biden yönetiminin sığınmacıları sınırlamak için yeni yollar bulması mümkündür.

Yine de El Paso, sığınmacıların artık hemen geri çeviremeyecekleri güne hazırlanıyor.

Teksas Ordusu Ulusal Muhafızları, Rio Grande boyunca popüler bir geçiş noktasında bu hafta nehir kıyısını caydırıcı olarak jiletli tellerle dizdiler ve Humvee’lerinin yanında nöbet tutuyorlardı.

Ancak İç Güvenlik Bakanlığı’na göre şimdiden El Paso bölgesinde günde ortalama 1.500 göçmen sınır devriyesi tarafından gözaltına alınıyor. Çoğu, parmak izleri ve temel bilgileri kaydedildikten sonra, Başlık 42 kapsamında sınır dışı edildi. Bazıları, bir göçmen gözaltı tesisine nakledilebilir.

Başlık 42 muafiyetine hak kazanabilecek diğerleri – genellikle insani gerekçelerle veya Meksika’nın çeşitli ülkelerden kaç göçmen kabul ettiğini sınırladığı için – serbest bırakılabilir ve genellikle bir mahkeme tarihine kadar Amerika Birleşik Devletleri’nde kalmasına izin verilebilir.

Bu hafta, sınırın hemen kuzeyindeki Müjde Evi sığınma evinde 50’den fazla göçmen kalıyordu. Şapelde bebek karyolaları ve oyun odası bulunan sığınağın 60 kişilik yeri vardır.

Çoğu, akrabaları veya arkadaşlarıyla birlikte yaşamak için 48 saat içinde taşınır. Diğerleri, onları kabul etmeyi teklif eden ülke çapındaki dini topluluklara otobüsle götürüldü.

Sığınağı kuran ve işleten Ruben Garcia, yeni göçmenlere yer açmak için hızlı geri dönüşün önemli olduğunu söyledi.

“Gelen insan sayısıyla başa çıkmakta zorlanıyorsak ve 42. Başlık’ı bile kaldırmamışsak, 42. Başlık kaldırıldığında ne olacağını hayal edebiliyor musunuz?” dedi.

Beklentiyle, şehir geçici konut için kongre merkezini açtı. Oradaki 1000 yataktan yaklaşık 200’ü Perşembe gecesi doldu.

Yine de, bazı göçmenler zaten sokaklarda yaşıyor.

Buz patencilerin yanan bir Noel ağacının yanındaki büyük bir pistte süzüldüğü kongre merkezinden çok uzak olmayan bir yerde, düzinelerce Venezuelalı göçmen iki blok kaldırım boyunca kamp kurmuştu. Karton levhalar şilte görevi gördü. Yerel halk kıyafet bağışlarını bıraktı.

26 yaşındaki Yeşimar – sınırı yasa dışı yollardan geçtiği için soyadının kullanılmaması şartıyla konuştu – bir battaniyeye sarındı. Saat 19.00’dı ve sıcaklık 40 dereceye düşmüştü.

O ve kocası, beş yıl önce Venezuela’dan kaçtılar ve Peru’da yaşıyorlardı. ABD sınırına ulaşmaları üç ay sürdü. Başlık 42 hala yerindeyken, gizlice karşıya geçmekten başka çareleri olmadığını hissettiler.

Sınır çitindeki bir boşluktan geldiler ve yetkililerden kaçtıktan sonra kıyafetlerini değiştirmek ve nefes almak için bir McDonald’s’a daldılar.

Yeşimar, “Gerçek şu ki, bize bu ülkeye gelme fırsatı vermiyorlar” dedi. “Hiçbir zaman yasa dışı yollardan girme fikriyle gelmedik.”

Ciudad Juarez’de çok daha fazla göçmen onu bekliyor.

Alexander Diaz, eşi ve 3 yaşındaki oğulları yaklaşık 100 dolara düştü. 24 yaşındaki Venezuelalı, Rio Grande yakınlarındaki bir ara sokakta göçmen arkadaşlarına 2 dolarlık saçlarını kestiriyor.

Aile bir sığınakta yer buldu ama banyo çalışmıyor. Diaz, “Duş almadan soğuğa katlandığınızı hayal edin,” dedi.

22 yaşındaki Jesús Carrera, trafik ışığında araba camlarını yıkayarak günde 15 dolar kazandığını söyledi. Cömert bir yerli ona ve diğer göçmenlere yatacak bir yer verdi ve Venezuela’daki annesiyle her gün konuşuyor ve annesi onu eve gelmeye çağırıyor. Altı yıl önce yoksulluktan kurtulma umuduyla ülkeyi terk ettiğinden beri onu görmemişti.

Ekim ayında ABD sınırında sığınma talebinde bulunmaya çalıştı ancak Başlık 42 kapsamında sınır dışı edildi ve Meksika’nın Chiapas eyaletine taşındı. Geçen hafta sonu poliçenin bittiğini düşündüğü için tekrar sınıra geldi.

“Tanrı’dan şansımı değiştirmesini istiyorum” dedi. “Zamanı geldi.”

Güney Meksika’dan bir Sears pazarlamacısı olan Rosalia Castro Sosa, Başlık 42’nin planlandığı gibi kaldırıldığını düşünerek Çarşamba günü Ciudad Juarez’e geldi.

Hemen nehri geçti ve teslim oldu, soğukta saatlerce uzun bir kuyrukta yetkililerin bilgilerini alması için bekledi. Sonra onu bir sınır köprüsünün Meksika tarafına bıraktılar.

Politikanın kaldırılmasını bekleyen Sosa, bir kilise sığınağına taşındı. Marketlere giren müşterilere kapıyı açarak biraz para kazandı. Yerel bir restoran, bekleme masaları karşılığında onu besledi. 9 yaşındaki oğlunun kulak ameliyatını finanse etmek için ABD’de çalışmayı umuyor.

“Tanrı adına, oraya gideceğim,” dedi. “Nasıl bilmiyorum ama yapacağım.”

Good Samaritan barınağında, oradaki 73 göçmenin çoğu bir doktora görünmeyi bekliyordu. Göçmenler, göçmenlik yetkilileriyle randevularını beklerken birkaç ay kalabilirler ve bu süre içinde çocuklar İngilizce dersleri aldıkları okula giderler. Göçmenler de terapi alabilirler.

Barınağı yöneten Papaz Juan Fierro, Başlık 42’nin sonunu şüpheyle gördüğünü söyledi.

“Kaç kez biteceğini söylediler?” dedi.

Kadrolu bir yazar olan Miller, Ciudad Juarez ve El Paso’dan bildirdi. Ciudad Juarez’deki özel muhabir Gabriela Minjares ve California, Healdsburg’daki personel yazarı Hamed Aleaziz bu rapora katkıda bulundu.